Efkarımın Kervanı

Gündüzün başını yedi

Telaşla hala ötüyor baykuşlar

Ay şavkıyla

Başka bir iklimde öz çocuklarını emziriyor

Göbek bağı mumu yakıp bitirirken

Ruhumun yüzünde

Boş çerçevenin asılı olduğu

Azı dişim zonkluyor

Serseri ayazın elinde bir jilet

Korkak zaman gece yarısının tepesini aştı

Bir türkünün baharat yolundan

Karanlığı yara yara geldi

Tarçın kokulu efkarımın kervanı

Yükü

Ne ipekli beyaz bir haber

Ne de oyalı bir fotoğraf

Yalnızca

Katar katar yanardağın ela renkli seli

Birde

Karanlıkta elime tutuşturulan

Duygusal bir hikayenin cebir kitabı

Ezberimden ölçüyorum

Üçgen acının geniş açılı çığlıklarını

Gözlerimde

Damladığı saksıdaki

Beyaz menekşeleri öldüren

Sevdamın yivli yaşı

Develer içmesin

Çabuk geç buradan kervancı başı

Çünkü yükün eritir kayaları taşı

Selametle bu ateşi başka diyara

Kutuplara filan taşı