Efkarname

Bir parçamız daha koptu,yitiyoruz ağır ağır
bir arslan daha bin arslan gibi
bir arslan daha
öylece sessiz,öylece nefessiz kalakaldı
boş bir çuval misali demir parmaklıklar ardında.


Bir ana ağlıyor ,sadece bir anne ama...
-o anaydı elbet adam eden oğlunu-
kıydılar ona hiç acımadan.
Beşten bir çıktı mı elde kalır dört.
Hayır ! Beşten ha bir çıkmış ha iki
elde kalır beş !
Hem neden çıksın ki beşten bir,
hepsi beşibiryerdeydi.
Yaşar evlatlar analarının yüreğinde ölselerde
Yaşar anam,yaşar tüm arslanlar yüreklerinizde.


Peki ya siz,sizler pek sayın beyler
Siz bilir misiniz cezaevinde konaklamayı ?
Nereden bileceksiniz ki ?
Siz,sizler,hepiniz namuslu beyefendilersiniz !
Siz bilir misiniz ekmeğe selam vermeyi ,
Ya ters yüz edilmiş ceket giymeyi ?
Siz hiç devlet dairelerinde süründünüz mü ,
Ya karakollarda dövüldünüz mü ?
Siz hiç ağladınız mı geceler boyu,
Bayramlarda pençeli ayakkabılarınız oldu mu ?
Siz eksik gramajlı bir ekmeğin yanına
Hiç soğan ile tuz kattınız mı ?
Siz bayım,sizi de bir ana mı doğurdu ?
Hayır !Siz insan hakları ,demokrasi sakızı çiğneyip
Dernek,teşkilat,parti adı altında
(...)
Patlayacısa midelerinizi şişirenlersiniz !
Sizler gözleri kör,kulakları sağır sığırlar,
Karılarını peşkeş çeken gavatlar,
Sizler yalaka ve salaklar,
Devleti soyan asalaklar,
Nereden bileceksiniz bunları
Siz hiç insan gibi yaşamadınız ki...



6 Mayıs 1995