Eflatunun Sancısı

sevgi şaka değil
bir gerçek,
kalpten kopan
umutlara koşan
ölüp ölüp dirilen
bir günü ona bölüp
tekrar tekrar doğan
hayatı oynayan
tek kişilik haneler de
kara kara siyah siyah
gündüzüm gece olmuş misali
ayda ararken sessizliği
yıldızların bakışı bir hoş
sensizlik fingirdeşirken
yalnızlıkla
hasret özleme bulanmış
kaş göz arası kayıp zaman
bitmiyor tükenmiyor yokluk
varlık hecelere malum
dört köşelik sabrın kaygısı
güleceği yok gibi yüzüme
maske takmış kaderin
belki ahı
bana rast gelmedi
sanki eflatunun sancısı..
can damar da,
ruhun sol tarafı
yatmak kalkmakla
bulamıyor teselli
geçeceği de yok gibi
yok gibi yok gibi
belki bunun adı
sevgi,
kalbin gönüle attığı
çalımın
en güzel şekli...

(Berlin,14.05.2015)