Efsane Varlığım

papatyanın son yaprağı, sevmiyor, dedi
ellerim kan içinde
limanını kaybetmiş gemiler gibiyim
inan bana sensizken
nereye gitsem
güneşimi kaybedeceğim
ülkesizim
lal olmuş dilsizim
şimdi seni ararken gözlerim
en dipte kimsesizim
nerdesin
sen umudum
ellerinden tutup yürüdüğüm
nurum
inanıp güvendiğim
sırılsıklam sevdiğim
efsane varlığım
vursaydın kanamayacaktım
ismimi unutsan ağlamayacaktım
yine de hep bekleyecektim
olmadı bu yaptığın, hiç olmadı
rüyana dalmışken
uyanıverdi gözlerim
muhtacım sana, sen yoksun...