Efsanem

Çevremdeki insanların,
Aşk denizinde boğulmalarını
Ayrılık vadisinde kaybolmalarını
Sabırsız doyumsuz isteklerle
Kıskançlık ve hırslarına yenilmelerine
Sadece 'kader' deyip Şaşkınlıkla
Boyun eğmelerini gördüğümde
Üzerinden yıllar geçse de..
Acı bir gülümsemeyle
Okuduklarımı hatırlarım hep.

Aşk ,Ayrılık , İstek ,Kıskançlık
Hırs , Şaşkınlık ve Yokoluş..
Yediveren gülün dikenleri gibi
İnsan ruhunu kanatan umarsızlıklar
Oysa güller mutluluğu temsil eder
Ya dikenler...

İnsan her hüsran yaşadığında
Şaşkın bir uyanış ile
Ruhunu esir eden egolarını
Yaşanmışlıklarına zincirleyerek
Kendisini yeniden var etmeye
Çalışır daima...

Kendi kendini mahkum ettiği
Beklenti yıkıntılarından çıkıp
Bir Simurg olmayı göze alarak
Saklandığı bataklıklarından,
Tüneklerden,kafeslerden
Kendini esir eden saplantılarından
Kurtulabilseydi...

İşte o an...
Efsane olurdu İnsan...
Kendi küllerinden doğan
................ Zümrüd-ü Anka gibi

..............................ENA.

Şiirin Hikayesi

Yıllar önce ; geceleri sokak lambasının ürkek ışığından odamın duvarlarına yansıyan gölgelerden korkardım. Çok küçük değildim belki ama gündüzlerin aksine geceleri benim için korku cehennemiydi sanki...
Korkudan yorganımın altına sığınır ağlardım hep... Ananem benim korkumu yenmek için her gece ben uyuyana kadar yanımda kalırdı. Ama kimi zaman o uyuyakalırdı yanımda bense gölgelerle savaşa devam ederdim. Yine gölgelerle savaştığım bir gece ananem elinde eski bir kitapla geldi oturdu yatağımın üzerine 'Canım korkunu yenmen gerekir ,her zaman yanında bizler olmayacağız ;öyle bir an gelecek ki yapayalnız olacaksın .Ben onun ne dediğini o zaman hiç anlamamış yine onun eteğine tutunmaya çalışmıştım.. O ise vakur ve kararlı bir edayla Bu gece ben yanına gelmeyeceğim ,merak etme sana bir arkadaş getirdim diyerek elindeki kitabı yatağımın üzerine koydu ve odamdan çıktı..
Yatağımın üzerindeki kitaba merakla uzanmıştım... Kitabın eski püskü kapağında SİMURG EFSANESİ yazıyordu.O gece o eski kitap gelecekteki ben için başlangıç olmuştu.
İçimde çöreklenen korku yılanı birden yok olmuş yerini küllerinden doğan Zümrüd-ü Anka almıştı.