Efsun

Varlığından özür diliyorum. Hala yokluğunda can çekiştiğim için...
Say ki;
Parmaklıklarımız zehirli tellerle örülmüştü...
Sana sarıl(A)madım...
Beni sar(A)madın...

Şehrin morglarında bir efsun yatıyor,
Yarı diri, gözleri açık,
Ölmedi, ölemiyor ama
Yaşamıyor da...

Biz seninle bağlaçlarla bile bağlan(a)madık satırlara.
Nokta koy(a)madık cümlelerimize.
Virgülleri yoktu vedalarımızın.
Dar geçitlerde bir beden ol(a)madık ünlemlerden kaçan.
Hep üç nokta düştü masalımıza...

Şehrin morglarında bir efsun yatıyor,
Yarı diri, gözleri açık,
Ölmedi, ölemiyor ama
Yaşamıyor da...