Efsunlu Kadın

Bir ufuk biter diğeri başlardı gözlerinde

Sen geçince hava bulutlandı derdik

Güneşi karartırdı saçların

Yağmur yağacak zannederdik

Ah o bakışın yok mu

Ah o adın gibi efsunlu bakışın

Hani sana göre sevecen bize göre şuh

Hani her göz göze geldiğinin hayra yorduğu

Hani kime denk gelirse onun rüyasını ele geçirdiğin bakışın

Ah o gidişin yok mu ah o gidişin

Gece geçerdin

Ay kıskanır yıldızlar küserdi

Gündüz geçerdin

Gölgeler yön değiştirir peşine düşerdi

Koca memelerini candan sarkıtan teyzeler

Gazetelerin arka sayfa güzellerinden bahseder gibi

Durmadan dedikodunu ederdi

Ah o yürüyüşün yok mu

Bırak dağları hepimizi derinden titreten o yürüyüşün

Gerdanın ayrı yürürdü

Bacakların ayrı

Memelerin apayrı

Biz yalvarırdık rüzgara

Essin de uçuşsun diye eteklerin

Kıblesini şaşardı hacı emmiler

Ah be Efsun abla ahh

Bilmezsin sen

Dikkatini çekmek için

Ne şebeklikler ederdik

Metrelerce öteden duyardık

Apartman topuklu ayakkabılarının sesini

Uzaktan uzaktan anlardık geldiğini de

Hepimiz üstümüzü başımızı toplar

Façamızı elden geçirir

Tespihimizi saklar

Paçamıza sürer parlatırdık

Arka kısmına bastığımız

Yumurta topuklu kunduralarımızı

Avucumuzu yalardık hepimiz

Düzeltmek için saçımızı

Ah o gülüşün yok mu ah o gülüşün

Atar damarımızı kesip

Kalbimizle bağını kopartan

Aklımızı başımızdan alıp

Şuursuzlaştıran gülüşün

Hadi biz ergendik

Her güzele gönül verirdik

Verirdik de

Ne hallere sokmuştun

Mahallenin

O gözü kara

 O serdengeçmiş abilerini

Ne bıçkınlık bırakırdın onlarda ne delikanlılık

Mum olur erdirdi senin ardında dağ gibi delikanlılar

Bir de diğer kızları vardı mahallenin

Senin yüzünden evde kalmış kızları

Her biri sana benzemeye çalışırdı hani

Hani dikkatini çekmek için abilerin çırpınırlardı

Ama beyhude uğraş tabi hepsi bunların

Ne yaparlarsa yapsınlar

Senin ışığının gölgesinde kalırlardı

Teyzelere göre şıllık

Hacılara göre yosma

Evde kalmışlara göre kaltak

Bil cümle imamlara göre büyücü

Müezzinlere göre tü-bismillah

Bize göre efsun yayan

Abilere göre afet-i devran

Anlayacağın

Kimse sevmezdi seni de

Bir biz severdik

Bir biz seni Efsun abla

Ah be Efsun abla ahhh

Ne güzel kadındın

Mahalleye suskunluk getiren

Bizleri güzellikte birleştiren

Tek ortak noktamızdın sen

Bir seni bilirdik ismi cismiyle bütünleşen

Duyunca evleneceğini

Hepimiz yas ilan etmiştik

Her temmuzun ikisini

Düşman belledik enişteyi de

Fazla hırpalamadık Allah'tan

Sırf sana saygımızdan

Şimdi neredesin kiminlesin

Kaç çocuğun var

Ne yapar ne edersin

Hala aynı enişteyle mi evlisin

Yaşın kırkı hayli geçmiştir şimdi

Hala aynı güzellikte misin

....

Şiiri yazmama vesile olan Fahriye Abla şiirinin eşsiz şairi Ahmet Muhip Dranas'a sonsuz sevgli, saygı ve özlemle....

...