Efyâr IV

I



Hal bilmezdim, kal ehliyle günlerce
Gezip durdum, yol eyledim pazarı
Edep benden kaçıp gitmiş; yıllarca
Azıp durdum, düşünmeden mezarı


II

Naif gönlüm akislenir buğlanır
Sıra sende sen ne dersin ah efyâr
Zayıf gönüm kırk yerinden dağlanır
Tura sende sen ne dersin ah efyâr

Aşık isen olamazsın uçarı
Hak kapısın budur; bil ki geçeri
Her geleni koma ordan içeri
Çare sende sen ne dersin ah efyâr

Şu dünyanın nedir bize cezbesi
Kaynar durur şu fitnenin cezvesi
Bitmez olmuş karanlığı izbesi
Çıra sende sen ne dersin ah efyâr

İnsan olmak zor mudur ki olunmaz
Kadir kıymet acep neden bilinmez
Gülem desen acılardan gülünmez
Ira sende sen ne dersin ah efyâr

İtibarın "ye kürküm ye" adresi
Kalın olur zalimlerin ensesi
Çula kıymet biçenlerin gür sesi
Para sende sen ne dersin ah efyâr

Bir baktım ki; dünya dönmüş boşuna
Ne gelirse dilden gelir başına
Su katılmaz pişmiş garip aşına
Yara sende sen ne dersin ah efyâr


III

Yol bilmezdim, gül ehline varınca
Varıp sordum; ve sen kimsin ben kimim?
Düşünde bul; sol yanını karınca
Durup yordum, dönen benim iklimim