Efyâr'a

Kelimenin cümle içinde ki yeri neyse,
Senin içimde ki yerin de odur.
Cümleler kelimesiz,içim sensiz olmuyor da dene bilir.
Ama ben bunları konuşmayacağım Efyâr.
Ben sana seni anlatacağım sensizken,
Sensizlik icat olduğunda daha
Babil asma bahçelerini yaptırmamıştı.
Hasan Sabbah afyonlamamıştı insanları.
Şehirler kurulmamış,caddeler,
Sokaklar dizilmemişti ihtiyaca binaen art arda.
Parayı bulmamıştı Lidyalılar.

Ah Efyâr! Sensizken neler düşünüyorum bir bilsen.
Ademi, Havva'yı;
Onları cennetten çıkaran İblis'i
Hatta aşk meyveleri olan Habil ve Kabili düşünüyorum !
Neler düşünüyorum bilmezsin?
Düşünürken,sırları icat ettim.
Ağlarken anladım seni Efyâr.

Dürülü sırların açılışı bir bir.
Davudi sesler çınlıyor kulağıma sensizken,
sensizlik İbrahim'i bir duruştur Efyâr.
Düşününce neler bulunuyor?
İbrahim'in bulduğu, görmediği ama bildiği oluyor Efyâr

Ateşe atılırken duyduğu teslimiyetin kızılı güle çevirmesi mi sensizlik?
İsmail'i kurban etmek aşka? Sensizlik; sessizliktir Efyâr.
Lut kavmi isyana çıkmayı,edepsizliği sensizliğe değişir miydi bilmem?
Nuh gemisini yaparken ne hayaller kurmuştu da tüm varlıkları almayı akıl etmişti?
Alınan emre itaat asaletin gereği midir Efyâr?
Asalet,adaleti getirirmiş.
Adalet! ne ki Efyâr?
Meryem'in saflığı,İsa'nın varlığıdır.
Nurullah'tır İsa.
Tur dağında asanın toprağa değişinde ki Kelimullah'tır Musa.
Kızıldeniz de vakti geçmiş secdedir Firavni duruş.
Gecikmiş itaat sence nedir Efyâr?
Kimler, tuzak kurdu kendinden olmayana?
Kendinden olmak neydi Efyâr?
İnsan olmak sevmek değil midir?
Sevmek,Ahh Efyâr ahhh!

Bilir misin? İki karayı bölen suları birleştiren köprüleri kim kurdu?
Gönüller arası geçiş varken, ne önemi var ki bunun;
Köprüler kurulmuştu daha sular yokken.

Adem Peygamber çamurken daha, nur üflenmemişken;
Var olan Ahmet'i bilmek Efyâr.
Ahmetsiz alem mi olur Efyâr?
"Kün fe yekün" Efyâr
Olmak yoktan.
Yokluk varlıkmış bildim.
Bilmeyi öğrenmek, sensizlikmiş Efyâr.
Sabahın akşamın sahibini görüyor musun? Görmüyor musun?
Peki,karanlıkta kimleri görüyorsun Efyâr?
Gündüz gören gözler,gece neden görmez?
Görmek inanmak mıdır?
Göz görmeye mi yarar? Buna aklın ne der Efyâr?
Göz mü aklı, akıl mı gözü görür Ey! Efyar?

Bu gün beni görme.
Ben geleceğim seni görmeye Efyâr
Kendini görenlerle,başkasını görenlerin savaşı mı veriliyor Efyâr?
Sen varken efkâr yoktu Efyâr.
Renkler yoktu, hava yoktu, su yoktu.
Bir tek o vardı Efyâr bir tek o.

Her şey aslına rücu eder Efyâr...
İlk, sonu bilir.
Bu gidiş ilkten sonadır; Efyâr...
Kurtuluş o dur Efyâr
Duyyy beni Efyârrrr