Eğri Büğrü Yollar

sen bana dokunamazsın şimdi diken
eğri çarşı
eğri büğrü yollar
patikalar
kırmızı tabanlı bir çocuk şarkısı
bir evin son baharıdır kalbime varan

usul çek ellerini denizin mavisinden
usanmadan bu akıl yarası
ilk defa
sana cevaplar verebileyim
yada ne bileyim
sırtım dönüktür bir rüzgara en delisinden

ağlıyorum ya ne çok biriktirdim
defalarca dizime düzme
sana benzeyen baharları

suyun içinde korkunçtur siyah yosunlu taşlar
bakma bana bakma oraya bak
daha bir acı daha bir derin
bir dehşet gürültüsüdür gururum
kargalara söyledim de içimden
sana anlatamadım yorgunluğumu

ikide bir güneştir gelişin bilmezsin
karıncalar kalkar kelebekler uyanır
sisler devrilir kol kola bahtiyar
ne söylediğini işitirsin de balıkların
benim karanlığım
uzaktır sana

sıkıntı dediğin şey cebi delik adamların korkusudur
yürümekten çekinirler
koşmaktan veya çocuklar gibi tepinmekten
oysa dilin güzelliği bu
nasıl utanır insan seviyorum demekten

evet incinmiş yaraları vardır yeni açan ağaçların
dallarını eğmiş kar ağırlığından kalma telaşları
rüyaları vardır bir de kuş sesli
yaşamak mı
özlemek mi yoksa
anlatamamanın ötesi.