Ehl-i Kubur

Etrafımda binlerce insan,
Gözlerini bana dikmiş,
Neden nefes aldığımı,
Tartışıyor.

Taşlarla çevrili,
Kum hücresinden,
Ellerini uzatıyor bir bebek,
Tutamıyorum.

Tutamıyorum kendimi,
Ağlıyorum.
Bebeğe değil.

Kimisi dün gelmiş,
Kimisi asırlar önce.
Ben de gelmiyordum.
Ne zamandır.

Sahi,
Ne zamandır?
Bilmiyorum.

Yoldan geçen insanların.
Dudakları kımıldıyor.
Birşey fısıldıyorlar,
Buradakilere.

Üstüme alınmıyorum.
Henüz ölmedim.
Sanırım.