Ekinoks

-tuz ruhumu Hades'e emanet ediyorum coğrafyanın her köşesinde
bir şiir tutuyorum Olimpos ateşinden, sönecek kadar cesur, güçlü
dizeleri yorgun toprağının saflığına kavuşma tutkusunda, yarı ölümlü-

bakışların Himalayaları'nda dönüşüyor tutkularım efsanelere
tereddütsüz yatırıyorum hayatı ellerinin hiyeroglif sunağına

bilirsin bu kent kan ister
olur olmaz zamanlarda

mutluluğa bedel ister
ödeşmek ister

şimdi tanıdığım gözlerinin yağmur ormanlarıysa
ağlamak duası geniş geniş, sessiz sakin
dudaklarını kesiyorsa
birazdan devrilecek gök üzerimize desene

saçlarının kar kokusuna inen
iki kanadı kırık melek
yüzünün bozkırlarını kutsal sayıyorsa
devrilmiş bile gök üzerimize desene

-dört mevsimi yaşayan kıyılarında kaç metalik dilek yitirildi-

aşk çizgisinden ekvatorun uzun
sevgiyi nefreti bölen ortadan ikiye

susma
susmak
omuzlarında açan begonyalara has bir günah

benliğinin ay tutulmalarında
canlanan o kadim ürkünç hayaletle

-

sunu

artık senin aydınlığına benim karanlığımın eşit olduğu anlar
artık saat farkımızın ortadan kalktığı tarifsiz vakitler istiyorum

artık senin İstanbul tarafından yaşayamamaklar bulmayı
ümit ediyorum--

-tarifsiz kelamlar-