Ekmek

ekmek diyorlar rabbim,
neden bu kadar ucuz?

hayata asılıyorum bıraktığın bir kaç saç teliyle
şakaklarıma doğru boşalan gözyaşlarıyla deliniyor yüzüm
bu yüzden, karşına çıkacak yüzüm yok artık...

ekmek diyorlar rabbim,
neden bu kadar erişilmez bazı insanlara?

hak edenin kaybettiği yerden gülümsüyorum hepinize,
bugün de karnım doydu,
bugün de sen gelmedin,
hangisine şükretmeliyim bilmiyorum.
ve biraz susuyorum...

ekmek diyorlar rabbim,
neden bu kadar önemli?

insanların ucuz, değerlerin aciz, duyguların basit olduğu bir yerdeyim
belki de sadece, yerlerdeyim, kim bilir...
biliyorum,
bildiğim halde sustuğum için, kanıyorum...

rabbim ekmek diyorlar!
neden kırıntıları yere düşüyor?

baş harflerimizin farklı olduğu bir hayatın içindeyiz
ben ne kadar üşüyorsam,
sen o kadar düşüyorsun...
kim bilir...

rabbim diyorlar ki, ekmek!
neden üzerine basıyorlar?

şimdi içimde gizleyerek ördüğüm koca bir duvarsın
ve ben seni yıkmaya gelen kim varsa şimdi,
onlarla üzerimi çıkarmadan, içimi saklayarak sevişiyorum...

sen içimde erişilmez bir duvarsın,
çünkü, içimde en iyi halinle saklanıyorsun
hep görmek istediğim gibi...

diyorlar ki ekmek!
rabbim,
ekmek yerlere düştü,
ekmeğin üzerine bastılar...
öptüm, alnıma koydum...

rabbim,
şimdi o da yerlerde,
onun da üzerine bastılar,
öptüm...