Ekmek Kırıntısı Ömür

Ömrüm sevgili
Ömrüm!
Ekmek kırıntıları gibi
Kâh bir serçenin
Yüksek ağaç dalındaki yuvasına
Kah karınca yuvasının karanlığına
Çoğu zamansa sahipsiz sokakların
Kırık kaldırım taşları arasına sıkıştı

Efsununa sığındığım Ay ışığı
Terketti sözcüklerimi
ve yıldızlar Sevgili
Yıldızlar!
Çekildi üzerinden yalnızlığımın
ve çıplak artık hayallerim
Hayallerim Sevgili
Hayallerim! güneş kurusu
Kâr etmiyor yağmur mevsimi
Bir şeyler yeniden yeşermiyor...

Yoruldum
Savrulmaktan
Kendime yenilmekten
Bir yanımın
Diğer yanıma söz geçirememesinden
Yoruldum!
Renklerin hep griye çalmasından
Geleceği olmayan kavuşmalardan
ve zamansızlıktan
Yorulmak sevgili
Yorulmak!
Senden geçmek
Sevmekten geçmek değildi

Kırgınım
Seni anımsatan şarkılara
Şiirlere şairlere
Kırgınım aksimde seni bulduğum aynalara
ve Papatyalara
Aslında kendime kırgınım
Umutlarımı parçalayan hançeri tutan elime
Henüz birkaç cümlesi tamamlanmış öyküyü
Seninle tamamlamayı beceremeyen
Kendime!

Alıştım bir şeylere
Alıştım mesela
Bize kırgın isimlerimizin
Artık yabancı olduğu sokağa
Yakamozların başkalarına ışıldamasına
Alıştım sokak lambamızın
Gizlediği yabancı gölgelere
ve günahkar gecelere
Alıştım!
Yokluğuna alışamayan
Diğer yanımla yaşamaya...