Ekmek Teknesi

Zevki alem içinde geçerken gece
Bir kadının rahmine yapışır cenin
Artık olan olmuştur yok başka çare
Diye diye doğurur beni cahilce...
Bir ben doğsam eskaza, hadi ne ise
Birken,
İki
Üç
Beş
Çoğalırız nice...




Azardı dayaktı, serpiliriz yollara
Artık haracımdır bir nasipsiz kula...
Sonra ektiklerini biçerim, biçerim de
Yine azar, yine dayak, yine küfür yerim...
Korkarım ses çıkaramam
Toplarım ürünlerini bir bir
O körpecik bedenimle...




Akşam olunca tutarım evin yolunu
Ev mi?
İsmen evdir de
Ya cismen?
Onlar için zevki alem
Benim içinse
Anne baba sıfatı yüklenilmiş iki yabancı
Ve
Yaşamak zorunda bırakıldığım bir sığınak
Gerçek babam kimdir, nedir, onu bile bilmezken,
Düşünemiyorum daha başka bir ad
Onlara ne diyeceğimi....




Bildiğim tek şey;
İyi ki yapışmışım o tene ve
Sayemde olmuşum onların
En sadık, en verimli
Haraç mezat kapısı...
Ye, ye...
Hiç tükenmeyen
En güzel, en doyumsuz meyvesi...




Diğer bir adımsa
Birçoğuna göre de ekmek teknesi...
Ekmek teknesi!




Peki soruyorum o zaman!
Benim burada suçum ne...
Günahım ne...
Doğmak mı?


_Kardelen_