Eksik Çocuklar

.



yalnızlığın saati
daha vurmamışken üçe
kesilmiş sokak sesleri
şehrin uyuduğunu sanıyorlar
eksik çocuklar
oysa
gözlerinin önünde upuzun
derin bir çizgide yürüyorlar

gerçeğin saçlarını
hiç örmediğin için
tutuyorsun elinden bütün riyaların
zaman da bileniyor bıçak gibi
ah yaşamak
yorulur mu güzele
kırılmış bir salıncak

babasından imzalı karne
kirpiğine oyalanmış
esrik bir türkü
çok sonra
sandıklarda unutulacak
yüzlerce yıl
yüzlerce düş

renkahenk kalemin
kaçını bir anda soldurdular, tek
kuşlara emanet mavi
ve isimsiz uçurtmalar

bu yüzden sevinçli
ve sıcak bir el oluşu bütün oyunların
dokunması takvimsiz duvarların
bu yüzden
kırılmış taze dalların kokusu burnunda

en zarif çiçeklerin adıyla seslenen
ay kuytusu bu
annesiz duaların
dizinin dibinde unutulmuş
eksik çocuklar




.