Eksik Kalan Ben

Acınızı hep
sarmaş dolaş kucakladım madam
öyle çok sorular biriktirdim ki size dair
hiçbirinin sıralaması yoktu.

Bir görseydim sizi,
gözlerinizde boğulmaktan başka birşey gelmezdi aklıma
çünkü
yitip giden tüm umutlarla bağlanmıştım size
titreyen avuçlarımı hiç görmediniz.
Hayatı,
ölümle aldattım ben madam.
İnanın,
hayallerime çok yakıştınız...


Hayata tutunma nedenimdiniz madam,
ayakta durmaya takatim bile yokken
ve ben en çok
sizin sesinizden günaydınlara uyanmak istedim hep
anlamadınız.


Kanadı olsaydım bir serçenin,
gelip onuda kırarlardı madam bilirdim
mühürlüydü yüzünüzün okunmamış mektubu,
özgürlüğü geçtim.
Son,
birkaç çift sözüm kalsın diye söylenecek,
saatlerce konuşmadım
ve çoğu kez
cevapsızdı suretinizi bakışlarımdan kaçırışlarınız.


Turuncu mektuplar yazdım size daima madam,
portakal çiçeği mevsimiydi buralar
kuşların gözünden renkler sığdırdım gökyüzüne
şiiri tersten giydirdim nisana
özledim ilkbaharı hem de çoook
ve bir de size sımsıkı sarılmayı
burnumda tüttü yağmur sıcağı saçlarınız...


Oysa,
siz bana sadece sarılmıyordunuz ki madam.
içimin okyanusunu aşındırıyordunuz,
kalbimin ritmini değiştiriyordunuz,
gönlümün bam teline dokunuyordunuz.
Ne çok izlenecek haliniz vardı sizin,
bu yüzdendir ki,
gittiğim tüm uzakları kalbinizdeki şehre çıkarırdınız.


Ama rica ediyorum madam
benim gökyüzüne yazdığım
tutunmayı bekleyen cümlelerim varken
ne olur,
gitmek için gelmeyin yeniden.
Umutlarıma,
pranga olmasın acılarınız.