Eksik Umutlar Kalır

siyah perdenin aklına sığınıp
mor cibaplardan bakınca yer yüzene
ışığı saklayınca içindeki hüzün


ve
güneşi tutunca ateşe
o yangın yakarken saç tellerini
kızarır gürgenlerin eski bir hikayede son cümlesi


yoksul yağmurlar düşlersin
uyku aralıklarından
acını tutup rüzgarlara


kesif et kokuları sarar şehrin kenar sokaklarını
kuşlar kaçar çalıları toplayıp
yumurtalarını bırakır eski saçaklarda
kavruk yavrular doğar


uçarken düşerler
dut misali
yanık kanatları yorulunca



ah
yarım kalmışlığı
her hikayenin


öksüz memelerden sağılınca süt yoksunluğa
dudakları çürür hep bebelerin



eksik umutlar kalır
siyahi bir şarkı takılınca
külden notalar silinir meçhul portede


yavandır
tüm güfteler
şiirle şehir arası kısık dudak izleri büzer tüm öyküleri ...