El Ele İletken Dudaklarımız Olacak

kustursan hayatı
yine de susmaz zaman dediğin
kaldırımlara kaldır yüreğini
bir mecus veyahut katran
suda kesilen yüzündür anlam dediğin

bak seni nasıl da tanıyorlar kederince
birde kutlu dünyaları var uzun mu uzun
alçaltıyorlar acılarını kendince

aşksız bir şarap kendi ortasında koyu kırmızı yürür
bu sonsuz ışığı sevmiyorlar mı sandın
el ele iletken dudaklarımız olacak
şarkılar duyuyoruz aydınlık
en beyaz olanı
bizim olacak

değiştirdiler yaşam denen yuvarlağı
bulmak için şimdi o sonsuzu
rüyalar ısmarladık selamet
bir orospu olduğumu bile düşündüm
içe sinmiş kırıklarımı toplarken

en matematik aşkta bile bir çıkmaz vardır
örtüşüp sürtüşüp zırvalarsın
kaybetme bulvarıdır hiç akla gelmeyen kelimeler
estetiğe en yakın olanı yakalarsın

şiir bütün zamanların en büyük saçmalığıdır
kutsuyor sa rayından çıkan aşkımızı
bu piyanodan sızan fa nın dansı gibi bir felaket
seni kendim için öptüğüme inan
beni binlerce kez öldürüp
bir daha affet..