El Gibi

bir el gibi bakardın ya bana
bilmezdin irislerimin keskinliğini
edası; kör,
saklardı kirpiğim hıçkırık sekmelerimi
ve yine alırdım gölgeme seni
de li ce


bir el gibi sokulurdun ya
hırpalanırdı tüm bedenim
biçerdim nefreti
söverdim
kahretsin
salak gibi
uykumda bile yine seni beklerdim
bile bile sevgisizliğini
deli mi?
ney
-mişim ben...

ne rüya, ne hülya
güneş olurdun
kavururdun tenimi
yağmur olurdun aniden
sudan çıkmış balık ben
tut beni rüzgar
-öleceğim sevgimden

yıldız olurdun
süzülüp öperdin yüzümü,
kesilirdi nefesim
''uyurken; şeytan işer '' derdi annem
yıkamazdım yine de
kokun sinerdi üzerime

mehtap olduğun günleri hiç söylemesem
kafatası cinneti , pürtelaş
ve inan
hep özlemden...

sanırdım ki, ben toprak, bulut sen
kavuşurken seveceksin eskisi gibi, yeniden
illede kavuşmalı sevgili
ruhuma
iliklerime kadar işleyen cümle
ille de sevgili
şık olduğu kadar da zarifte
cidden
ahmak mışım ben..

tembihledim şimdi hislerimi
ama
yuh !
yuh bu med-cezirlere
ya sev, eza çek
ya da sevil eziyet et
nerede kaldı Tanrı'nın asilzadeleri
Ferhat'ı, Şirin'i
Aslı'sı, Keremi
ahh..
ah Leyla!
tüh! böyle nesli heba edenlere
böyle mi incinmeli seven?
sevdikce ömrüme ah, ahıma ömürdün be!

bu delilik değil de
ya ne?

önce ''seviyorum'' de, ya sonra?..

sırtını dön ve git, el gibi
yakışmadı sevdiğime
pejmürde,çok kötü bir hikaye...