El Salladım

On yıl ömür geçti içimden,

Yaşamadıklarımı da yaşadım.

Her gelen tuttu kökümden,

Kimdir sahibi diye

Kaldırıp başımı bakamadım.

Bir bahçe kurdum düşümden,

Hiç kimseyi içeri alamadım.

Ektim çiçeklerimi özümden,

Var mı gören diye

Korkudan kapıyı açamadım.

Yağmur yağdı bir an gecemden,

Doya doya ıslanamadım.

Doymak nedir hiç bilmeden,

Nerede bilen diye

Cesaretle kimseye soramadım.

Bir çocuk duydum sesimden,

Noldu diyerek yaklaşamadım.

Ürkmüştü tüm gördüklerinden,

Duyan varsa diye

Kendi kabuğumdan çıkamadım.

En sonunda geçtim kendimden,

Üzmeyeyim diye çabaladım.

Sonra ardıma dönüp bakarken,

Orada mı diye

Kendimi bulmamak için aramadım.

Sessiz geçtim ömrümden,

Kaç yıl oldu hesaplayamadım.

Daha nefes alıyorken beden,

Nereye demeden

Ruhuma gülerek el salladım.