Elayak Çekildi Ve Sen Bende Kaldın...

Varlığından ne kadar uzaklarda da olsam,
Ve üzerinden kaç mevsim geçerse geçsin,
Sevdan o kadar büyüdü hep içimde,
?Bir zamanlar sevmiştim? diye peşimi bırakmadı,
O şehrin tozu ve sen ciğerlerime işlemişsiniz,
Ve anlaşıldı ki ancak öldüğümde terk edeceksiniz.



Anılar hep ezber bozuyor,
Yaralarımı dikiş tutmuyor,
Bir günüm bir günüme kızıyor,
Gecelerse senli rüyalara gebe,
Aynı sahnelerin değişik versiyonu,
Beynim nasıl kurguluyor sa, sadece sen ve ben.



Merak ediyorum tam şu an ne yapıyorsun?
Yemek, bulaşık, ütü,
Televizyonda kanallarımı zaping ediyorsun?
Ya da beğendiğin bir dizi,
Bir zamalarda bizimi kurguluyorsun?
Hiç sanmam ya çoktan unutmuşsundur.



Halbu ki ben seni hiç unutamadım,
Ne kumral dalgalı saçlarını,
Ne cam mavisi gözlerini,
Ne de o son sözlerini,
Hayatımda duyduğum en kesin emir,
Elayak çekildi ve sen bende kaldın.



Artık keşkeleri de bitirdi zaman,
Tanıyanlar şakacı biri olduğumu söyler,
Ya hayatın bana yaptığı bu şaka,
Oysa bilmiyorlar ki,
Ben bu tiyatroda kalan vazifemi ifa ediyorum.
Ta ki son perdeye kadar, şisman kadının şarkısına...