Elbette

Tam herşey bir rüya derken..
Bu kadar kolay uyandırılmak neden?
Bırak anne bırak biraz daha uyuyayım bugün..
İşe de gitmeyeceğim...
İçimde ayrılık acısı var..
Üsteleme ağzımı bıçak açmayacak, bişey demeyeceğim..
Bilirsin beni çok sevmem acımı anlatmayı..
Perdeleride kapat, bugün sabah olmasın..
Güneş doğmasın ayrılığın üzerine..
Mesela yağmur yağsın bardaktan boşanırcasına..
Deli bir rüzgar essin ardından...
Dur anne, dur ısrar etme yüzüne bakamayacağım...
Gözyaşlarımı görme, gülümsemek gelmiyor yalandanda olsa içimden...
Hatta çık dışarı birazcık, ister teyzemlere git
Muhtemelen bugün bu eve sığamayacağım..
Hatta bu şehre bile..
Görme o güçlü kızının bu denli çöküşünü, görme..
Lütfen anne yemekte yemeyeceğim...
İçime oturup kalan bir ayrılık var,tokum anne
Geceden kalmayım bugün dokunma..
Sen biraz şu çalan şarkıya ses ver yeter..
Elbet buda geçer...

Güneş her akşam batıp hergün doğuyorsa,
Çiçekler solup solup tekrar açıyorsa,
En derin yaralar kapanıyorsa,
En büyük acılar unutuluyorsa,
Neden korkulur hayattan söyleyin bana...
Elbette; bazen çiçek açıp bazen solacağım,
Elbette; daldan dala konup sonra uçacağım,
Elbette; bazen hızla dönüp sonra duracağım,
Elbette; bazen söyleyip bazen susacağım....
İnanmadım asla inanamam
Herşeyin bir sonu olduğuna...

Elbette; bugün ağlıyorsam yarın güleceğim...
Elbette; önce çekip gidip sonra döneceğim...