Elde Var Sensizlik

Başlanmadan bitişine geldiğim anımsın sen
Sonunu nasıl getireceğimi bilmediğim şiirim
Başlangıcı olmayan aslında bitişi bile anlaşılmayansın
Ki sen gel-gitlerle dolu sevdam,ruhunun en deli yanını bastıramayan
Son noktayı koyamayan yine de başlamaya cesareti olmayan
Noktalı virgüllerle sürdürmek isteyensin ama
Üzgünüm benim hayatımda noktalı virgüllere yer yoktu
Ya nokta olmalıydı ya virgül
İkisini barındıramadı bu yürek,dayanamadı daha fazla ve gitti !
Gerçi ne gidebildi ne kalabildi iki yarısı bir bütün bile edemedi
Sadece ardına bakmamayı öğrendi
Desem de inanma beceremedi işte

Yokluğunda mutlu kalmanın formülünü buldum aklımca
İsmini unutma eylemiyle çarpıp elde var sensizliğe ekledim
Eşittir avunmak,kandırmak çıktı kendimi
Geçici çözümler üretiyordum
Akrebin yelkovanı takip etmesine
Günlerin,ayların hızlı geçmesine yardım ediyordum kendimce
Hesapta yoktu sen geçiciliğin yanından bile geçmiyordun
Senli geçen günlerin kelebeğin ömrü kadar ettiği
Bir haftanın sensiz geçen güne eşit olduğu
Onüçüncü aydın takvimimde

Kırgınlığımın uğrak yeriydi gururum
Son bir defa dönüp bakmama engeldi
Kelimelerim ancak zamanında söylenebildiğinde bir cümle ederdi
Ve en sevmediğim yerlerdendi bekleme salonundaki yedek koltuklar
İtinayla hafıza nasıl silinirdi
Silmek yaşanmamış kabul edip
Kalbe giren yeni sevdaların ruh ikiziydi


Mıknatısın iki ucundaydık
Görmezden geliyordu sevdam
Bu zıt kutupluktu sana çekici gelen
Ve hep sorduğun soruydu neydi seni bana çeken
Benim gözümden ancak bakabildiğinde öğreneceğin
Ve sen yarım kalan sonu olmayan şiirim
Ve sen gözlerine gözlerimi değdiremediğim.....