Ele Veda

nesin sen korku mu
korkmuyorum ki artık öldüm az önce
oldu işte baş rolündeyim bu cenazenin
çağırsam gelmezler
çağırmadım gelmişler sevdiğim herkesler

el üstünde tutuyorlar beni
ağır ağır sallıyorlar tabutumu
ebedi uykunun ninnisi mi bu

işte geldik bodrum katta ki evime
temelini benimle atıyorlar
ellerinde kürekler görseniz
arı gibi çalışıyorlar
üşümeyim diye üstümü örtüyorlar

şu beni bırakıp giden kalabalık
ilk defa el sallamıyor ardımdan
ele veda böyle bir şey olmalı

peki nesin sen hayat mı