Elem Yar

Konu : MATEM
İlgi : SEVDAM
Zaman : ELEM



Felaketler doğuran bir mevsimden okkalıca aldım payımı,
Heybemden taştı acılar,
Su bastı gülüşlerimi.
Kahkahayı ellerimle verirken toprağa,
Tebessüm azade.
Suretime bir keder astılar o gün,
Derdin dermandan vazgeçtiği yerde.

Tenimde kıdem kahvesi bir zemheri,
Gözlerim lodos.
Sesim gün doğu şimdi...

Gök kızıl , yağmur haki,
Kedere mayalandı gökyüzü.
Rüzgarın türküsü cilveli,
Yürek Çingene.
Oynar yine güzel çocuk / her gün bayram deliye.


Kederin karasından çaldın mı cihana?
Dağlar siyah,
Bahçelerde kurdu lale.
Gülün kırmızısını söktüler ciğerinden,
Karardı mor menekşe.
Ve yüreğim katran,
Kokuşum zifir şimdi.

/ İflah olmam daha... /



Gök güvercinler uçmuyor,
Pembe muştular kanatlarında.
Kibritçi kızlar donarak ölüyor gece yarısı sokaklarda.
Annelerin kaynattığı beddualı kazanlardan,
Göz yaşı sızıyor sokaklara.
Acının kınası kaldırımlarda.

Her acının koynundan yinede filizlenenimsin.
Savaş ortası omuzundan düşmeyen apoletimsin,
Deprem sonrası çökük altı son nefesimsin.
Köşe başı düşümsün.
Saçak altı bekleyişim,
Gamze altı tebessüm.
Ayrılığın defterini çok oldu düreli,
Her acıya kerttimde yüreği bir sensizliğe,
Bir sensizliği...

Su basıyor yine düşlerimi,
Su basıyor ümitlerimi.
Yürek ülkemin gümrüklerinden geçmez vefasızlık.
Zannetme unutulursun,
Zannetme bu yüreği sensizliğe uyuturum.
Yastığım saçların , sevda yorganım olur.
Sen benden gidersen bir gün,
Başımı taşlara vurup gideceksin,
Başını taşa yaslayıp gideceksin.
Gidersen şayet ölümlerle gideceksin...

Ve ben gölgenin kınına sokulup usulca,
Mezarına senden önce girmezsen namerdim.
Toprağımız beraber örtülecek gülüm
Gelecek ise sefa gelsin, hoş gelsin ölüm...


/ aşığa ölüm neylesin gülüm? /

Algın / 2010