Elif

Elif ellerim ıssız, Sana suhre görünür
İsmini sayıklarken lisan sözden arınır
Makul gidişlerime göç telaşı bürünür
Üstüme bocalanır üslupsuz travmalar
Bekledikçe zorlaşır muzaaf muammalar

Geçmiş yanılgıları yargıladım hiç yere
Kurak çöl düşlerini erteledim bir süre
Mevsimleri şaşırdım sensizken pek çok kere
Gündüz kaçışlarımı kovalarken hümalar
Dualarla ferahlar , gize doymuş semalar

Asfar bakışlarınla aklımı bir kez çel ki
Irgalanmış hüznünü kalbim hisseder belki
Sahipsiz hislerimi haraç mezat sen al ki
Pazarında revaçtır inci ,mercan,sırmalar
Elif duymuyor musun ,Sana bu haykırmalar


Farzımuhal