Elif Diye

Gök
Yere düştü
Basıldı Zühre üzerine

Bir avuç
Çakıl taşına döndü
Işık

Savurduk
Şehir patikalarına
Ayağımıza takıldı düştük

Kırmızı
Benekler sardı avuçları
Kan desenli kırçıllar

Bakıp ağladık
Bakıp ağladın
İçine

İçinde sessiz çığlık
Ürküttü erguvanı
Gömüldü toprağına mezar misali

Çiçekler öldü gülüm
Öldü yaşam renkleri iz kaldı saçlarında sarımsı

Fason
Papatyalar ek şimdi parmaklarına
Parmaklarında sahte çayırlar

Kuzular sal çimenlere
Dudağında çoban kavalı

Haydi şimdi
Ezgiler üfle
Mor dağların dibine

Birde gri tennure
Dön ay gölgelerine
Elif diye ...