Elim Sende

yalnızlık düşlerin bittiği yerde başlar

kumsalda oynayan çocuk kumdan kaleleri

köpüklü dalgaların nasılda yıkıverdiğini

çok geçmez kırk yılın sonunda anlar

günlerdir mıh gibi bıraktığın yerdeyim

küçük penceresinden kuşbakışı yürek

atlasa uçacak uzansa tutacak dahası ısrarla

lodosa verdi gözlerindeki incileri tek tek

bunca gördüğü hakikat yalana döndü

körlük bir sebeptir aldırma aşk başka bir şey

sahilde gemi gemide kaptan dümende kızı

gözlerinde muhteşem dudakları kadının

anlattı ağladı ağladı anlattı parçaladı ağları

kırıldı ne kadar kabuğu varsa denizin o dakika

haykırdı ayrılık yer gök kırmızı aşk ise bir hiçti

oysa ilan etmekti aşk duyurmaktı sesini

kıyıda köşede kalmış küçük bir kirpinin

kirpiklerindeki ölüm hissini anlatmak oy gurban

içmeyen bilmez nasıl yaktığını bu zehrin

sen sustuğunda kal konuştuğun anları seveyim

elim sendeli sevdalar yaramaz bana öyle

ben avuçlarımdakine bakarım ölüde olsa

ve hesapsız kitapsız aşklardansa gece yarılarında

hesabını verebileceğim ayrılıklara sarılırım

kaç kahır uyandırır sağdan sola yatırır sen bilmezsin