Elimi Tutan Adam

uzanmaktan vazgeçtiğimde elimi tutan adam...
uyumaktan vazgeçtiğimde;
ay olup geceme doğmanı ne çok özlemişim...
oysa sen şimdi güneşim olup kararmaktan,
ay olup uyanmaktan öteye gidemiyorusun hayatımda...
ellerim ise ellerine deyemeyecek kadar mahkum kalmış uzağına...
ve sen ay'ın dolu tarafında ararken
adını boş taraflara kazıdığın için
bir boşluk oluvermişsin hayatımda
ben ki hayatımı seninle dolu dolu yaşamaya hazırlanıyorken...

güneşim doğmak için bir günaydın'ını bekliyor;
dünden ötelerden gelen bir heyecanla
bir günaydın'ı esirgeme artık...
Ellerim çekildi köşesine yine
bir kere daha uzanıversen ne olur?
bir aydınlık daha lazım
sonsuzluk kat ömrümüze...

isteyince oluveren bir hayal gibi düşün
bir eksen biçeceğim gülverecek sevdamızı
sensin hergece gördüğüm düşün
olmaz diyemediğim imkansızı...

01,26
25mart