Elizabeth

ben yaralı gibi süründümde durdum ya
sensizliğin dağlarında
o ağlamalar sana değildi
en ağır kimsesizlik bendediydi ya
sen kim olsan
beni acıtırdın işte
en sustuğum
en düşünemediğim
en uyutmayan yanımdın...
sana hiç geçti demedim ben
defalarca acıttım canımı sen yokken bile
seninki kadar...
başka nefesler yaramı üflediğinde
acım azaldımı diye düşünmedim hiç
sendelerdim yoksa iyice
vazgeçsem seni sevmekten...
dudaklarımdaki herhangi bir sıcaklık
seni unutturmaya yetmezki
gözlerime oturmuş o acıyı kaldıramazki..
ve işte karar verdim sayende
benim aşk ülkemde
demorasiye yer yok
kraliçe benim...
ben hükmederim artık aşıklarıma,
ve ben can yakarım
her aklıma gelip canımı acıttığında...