Eller

Ben, imkânsıza dokunan
Şiirle soluklanan
Tırnaklarıyla Aşk'ı çoğaltan
Ve her defasında ona kalbini veren adam!

Şimdi sokul bana...
Bana dokun...
Öyle y a v a ş...
Azıcık soluklan!

Kalbin üzerinde unutulmuş bir el gibi dokun...
Başım dönerse şaşırma sakın!
Hayret etme damarlarımda akan kanın çağıltısına...
Gözlerimin kararmasına şaşma!
Ruhumu kanatlandırsın kokun...
Dokun!
Ve yine şaşırma, yerden kesilen ayaklarıma!
Sokul biraz daha... Sokul...

Göreceksin ne çok seveceğim seni.
İnan unutmadığın bir duygu bu...
İnan anımsadığın bir koku...
Ellerime inan...
El-le-ri-me...
İ n a n...

Antakya, 12 Eylül 2014