Elleri Çığlık Kadın

korkma dedi
elleri çığlık kadın
buradan düşmezsin
senin adın uçurum

ve
sinsi rüzgar sonbaharın köklerine değdi
bir yaprak inadına yeşildi
gölgesinden tanıdım onu
damar damardı parmakları
tutunmalardan geldiği besbelli
tüm dökülenlerle burada tanıştım
tüm dökülenlerle burada ayrıştım dedi
gölgesinden tanıdım onu

önce havaya değerim dedi
sonra suya
havadan sudan konuştuk cemreyle
bir başlangıçtan daha delikanlıdır
sonları severim dedi elleri çığlık kadın
ölmek istedim
en son toprağa değerim dedi

kaçma dedi yaşlı asma ağacı
yıllardır burada asılı kaldım
mahzenlere kapattılar yavrularımı
en yalnız kalanını değerli kıldılar
çocuklarım çocuklarım hangi kadehte şimdi
söyle bana kendi yalnızlığını canlı tutmak için
içtin çocuklarımın yalnızlığını kaç kere içtin

korkma dedi
gölgesinden tanıdım onu
inadına yeşildi