Ellerimiz Kan Revan

sefanı boynuma,cefanı ömrüme takarım inci niyetine



kapılar kapanmasın diye açtık mahşer aralığını
toprağa düşer bakışları nefislerimizin
zahmete sarıldık rahmette sarhoş olmak için
sarıldıkça yandı canımız
kaçtıkça kamçılanan nefsi emmare
gömdüğümüz çukurda sinsice devleşti de
mağlup gölgemiz bihaber


gök gürlemeden yağıyor kekremsi yağmurlar
geceme ay diye sen doğduğunda
aydan hicap duyuyorum
mehtap altı sevişmeleri düşlerken
hangi hain rüzgar getirir kokunu
oysa kaç zaman geçti görmeyeli cemalini
bu kaçıncı karanlık aydınlık aradığımız



yüreğim avuçlarında
yüreğin avuçlarımda
biz hangi bilinmezde
hangi yangında umut topladık
ellerimiz kan revan