Ellerimle Tutabilirim Ateşi

bunu daha önce de yaşadım sanki
öyle yalnız
öyle uzak
ötelerde kaldı dün
sonunu bilir gibi bu öykünün
ama ikindi vaktindeydim ömrün
ama yürek temmuzun beşi
bir eskiyi yeniden sevmeye hazırdı gün
ve ellerimle tutabilirdim ateşi




gecelerdi güneş payı
boş bırakılmış dizelerde
hangi anıya tutunsam üşüyordum
umutsuzluk,
bir boy önündeydi umudun hep
tersine akan bir nehirdi sensizlik
ardımdan el sallayan
düşüyordum...
kaybolmaktaydım
yanlış olan bir şeyler vardı sanki
ben benden uzaklaşmaktaydım




son çağrım olacaktı bu
yastığımda kalan gecikenime
yeni bir şeyler yaşıyor gibiydim
seni özleyen ben
ortalık yerlerdeydim,
sözün doğrusu
beni bana veren
yıldız şenliğindeydim
önünde duramıyordum yüreğimin
sevdalarsa kaçınılmazlıktan öte
üstelik gün temmuzun beşi
yeniden hazırdım o gün sevmeye
ellerimle tutabilirdim ateşi





antalya.2002