Ellerimle Yazıyorum Sen Yüreğinle Oku Yar
Biliyorum bu son haykırışlarımda fayda etmeyecek
Gidene yol uzun gelir, kalana da saatler
Aldırma sen bana yarınlarının kapısını arala
Kal diyemem, yağmur dolu gözlerimle de bakamam
Ellerimle yazıyorum sen yüreğinle oku yar
Ben seni çok sevdim...
Kokusu içimde kalan beyaz gülümsün
Sol yanımdaki kırık cam parçalarımsın
Bak hala saramadığın yerden akıyor hasretlerim
Bakışını miras bırak yeter kalanları götür
Ellerimle yazıyorum sen yüreğinle oku yar
Ben seni çok sevdim...
Sakın arkana bakma hiçbir şey yerli yerinde değil
Ne bakışım bıraktığın gibi ne de ellerim
Başka canlarda da hayat bulmadım
Gidişinin ardından çıkan fırtınaya tutuldum
Ellerimle yazıyorum sen yüreğinle oku yar
Ben seni çok sevdim...
Yüreğim üşüyor şimdi sensiz
Senden başka kokuyu örtemem üstüme
Sımsıkı sarılarak ağlayamam kimsenin omzunda
Söyle ne olur şimşekler çakmıyor mu gözlerinde
Damlaların düşsün artık yüreğimin baharlarına
Ellerimle yazıyorum sen yüreğine oku yar
Ben seni çok sevdim...
Aşk kendi kabından taşan, kendi krallığını arayan ve o devasa saraylarında bile mutluluğu tadamayan bir düş yolcusu. Sonsuzluk demiyle paralanan yüreklerimizin o kahırlı tortusu. Ne yapsak susturamadığımız, ne etsek durduramadığımız o efsunlu düşünüşlerin yer yatağı. Gövdemizdeki asil dövmeler, gölgemizdeki masalsı dünler... O çocuk bakışlarımızla örselendiğimiz, o çocuksu kaçışlarımızla sarsıldığımız masal ovası.. İlgisiz kalmasına üzüldüğüm bir çalışma olmuş. Başarılı bir iç döküştü. Kutladım.