Ellerin

ellerimi kadeh yapıp yumdum gözlerimi
kapattım yüzümü oyunlar oynarcasına...
üflerken ruhumu avucundaki terine
görünmezliğin uzandı yine zamana...
sensizliğe dimdik durabilen bir karanfil
kıskandı avuçlarını, eğdi boynunu
sessiz kaldım dışımdan, kırılma diye
içimde sana satırlar yakarken...