Ellerinin Halleri

Kaç hali vardır ellerinin?
Ve ben ellerinde
Hangi halimdeyim?


Ellerin,
İpe yeni asılmış gül kokulu
Çamaşırlar gibi,
Dalgalanıyor
Vakitsiz bir ayrılığın öncesinde
Yeniden diyor
Yeniden görüşmek üzere.
Sen diyor,
Yine de sakla beni ellerinde

Bir mağara karanlığında
İlerliyorken içimin dehlizlerinde
Parmak uçların,
Duvarlarıma değince
Aydınlanıyor tek tek acılarım.
Parmak uçların,
Birer meşale...

Söyle ellerine,
El gibi durmasınlar öyle.


Tenimde gezinirken
Ruhuma düşen gölgesi
Eşsiz bir dantel inceliğinde.

Ellerin,
İşlemeli bir rahle
Ne okusam üzerinde
Kutsal bir kitap derinliğinde...

Ve şimdi,
Kapanıp ellerine ağlasam
Sulasam kurak kaderini
Yeşerir mi umutların yeniden
Avuç içlerinde...

Dağları vadileriyle
Ölçeksiz bir harita
Ve ben
ufalanıyorum
çıkmaz sokaklarında...

Kaç oktavlık sesi vardır,
Ellerinden savrulan bir tokatın?
Koca bir sus olur hayat
Zaman dikkat kesilir
Dudaklarına kapanırken şahadet parmağın.

Ellerin,
Bir günah işlerken bile
Nasıl da kırılgan,
Nasıl da narin.

Ellerinin coğrafyasında
Tarihler kapışıyor kıran kırana
Ben ise kendimi gömüyorum
Kazanılmış topraklarının
Nasır aralarına

Titreyen bir yaprak gibi
Zamanın hışırtısı bu
dökülen parmaklarına

Bazen,
Çalışkan bir işçi oluyor
Tutuyor,savuruyor,
Onarıyor kırık bir aşkı.
Sonra,
Acımadan eziyor onardığını.
Ellerin,
Hem sağanak sağanak bir yağmur,
Hem bir saçakaltı..

Kaç ben doğurabilir
İçimdeki senden kısır bir hayata.
Ellerin sıyırıyor ruhumdan tenimi,
Korkarım ki,
Usulca kapayacak ömür kapılarımı
Ansızın,
Bir gece yarısında.