Elmanın İki Yarısı

benim ki bir hayal şimdi
kırmızı damlaların gölgesinde
yaşam boşluğunun ortasında
adımlarımın çaresizliğinde
yok bir belirti yaşama dair
benim hal ve hareketlerimde.
batıyorum karaltının göbeğine
ulaşılmayacak kadar uzak
bitik bir yaşamın,
çemberini genişletmeye çalışıyorum...
olmuyor!!
çemberim seninle var oluyor.
iki günlük uzaklık
beni daraltıyor...
boğuyor!!!
bilmediğim suların içerisinde.
benim ki özlemi geçti
yok hiç bir telafuzu.
hiç bir sebebi yokken
özlenir mi ki bir insan
bu değil ki özlem denilen soyutluk
anlıyorum şimdi
bu karmaşanın sebebini
bir elmanın iki yarısıyız biz
her an ister tabi ki beraberliği
özlem denilen;
yanyanayken bile artıyorsa
ne olabilir ki bundan başka...