Elmayı Ben Yemedim Ki!
Zaman buruşsa da yüz haritama
Gözlerime yalan baksa da ayna
Bakma sakin durduğuma
Hayatın dışı kadar fırtına
İçi kadar suskunum yanılma!
Susmanın erdemliğini öğretti Atam
Konuşmayı bilmiyorken daha.
Bir de sabrı öğrendim gittiğinden bu yana
Yollarda kayboldu gözlerimin gör yanı
Ciğerime ateş düştü acıdım
Öylesine değil yanmıştım.
Serin sandım dağları
Değilmiş anladım.
Ateş her yerde yakarmış
Süt içerken yanan dilin
Yokmuş yoğurda faydası.
Sevgili...
Aklım sensizliğe yenik
Kırık her yanım
Onurluydum gidecek kadar oysa
Gelmedi yine meleğim
Şimdi acıların içinde bedenim.
Rüzgar kuzeyden soğuk esiyor
Daha çok alevleniyor ateşin koru
Gözlerimden taşan yağmurlar
Avutamıyor acılarımı
Benim günahım ne idi ki
Ödüyorum Havva'nın yediği elmanın günahını
Elmayı ben yemedim ki !...
Rüzgar kuzeyden soğuk esiyor Daha çok alevleniyor ateşin koru Gözlerimden taşan yağmurlar Avutamıyor acılarımı Benim günahım ne idi ki Ödüyorum Havva'nın yediği elmanın günahını Elmayı ben yemedim ki !...
TEK KELİMEYLE MUHTEŞEM BİR ŞİİR DAHA FİNAL İSE BİR BAŞKA GÜZEL TIPKI SEN GİBİ
KUTLARIM
Rüzgar kuzeyden soğuk esiyor Daha çok alevleniyor ateşin koru Gözlerimden taşan yağmurlar Avutamıyor acılarımı Benim günahım ne idi ki Ödüyorum Havva'nın yediği elmanın günahını Elmayı ben yemedim ki !...
Şiiriniz harika duygular içeriyor Hafize Hanım. Zaten bütün yazdıklarınızı beğenerek okuyorum. Tebrikler. Selam sevgiler.
çok güzel bir şiir yüreginize sağlik kaleminiz daim olsun sayğılar..
ablam, konuyu bu kadar net özetlediğin için sağol.......... ama elmanın hiç mi suçu yok sence:):)
tebrikler👍👍👍👍
Oyy şairim, çok güzel..
Elmayı ben yemedim ki!
Elmanın hikmetini bilen. sevdanın da hikmetini bilse bütün mısralar çal oyna olacak ... Yüreğinize sağlık..