El/veba

Hastalıklı bir elvedanın kalp sürçmesiydi elveba.
Kanatarak öldüren.
Duvarlara yalnızlığı kusturan bir kalp ağrısı..

Bugüne kadar dudaklarından duyduğum en abes söz,
duyar duymaz dudağına biber sürmek istediğim ana yüreği..
Şarkıları tersten dinlemek,
sigarayı tersten yakmak gibi.
Duyduğuma inanamadığım sela sesiydi.

Oysa seviyorumlu ezan seslerin gelirdi yüzünün minaresinden..
Şahadeti tek bir kelimeye sıkıştıran ayrılığın öpmesiyle bulaşan,
dudağına benden başka ademler değdiğinden belki de.
Başka yarlara,
başka diyarlara,
kendimden başka her yere seni götüren bir otobüstü yine de,
aklımla beraber kaçırdığım..

Gitmek fiilinin intihar süsü verilmiş hali.
Oysa öldüm elvedayla,
öldürüldüm.
Katil oldun kurban olduğumun zanlısı.
Gittin, her şeyim gitti.
Ama dilim seninle beraber bir türlü dönmedi.

Ben de elveba dedim,
evet elveba..
Ama vedalar da çıksın artık ellerimden
elveda..