Elveda

ben yazmaktan üzülmüş
kalemi körelmiş şair bozuntusu
sen de vefasız yar
gel diyecek olan
kimsesiz mekanların bekleneni
köhnemiş satırlarımda toz konduramadığım
bazen de diriltip diriltip öldürdüğüm
ama hiç vazgeçemediğim
isteri bir refleksle, hayallere baştacı ettiğim
o üç şeyden hepsini hep sen seçtiğim
yürüyerek, koşarak, hep düşerek ulaşamadığım...

işte bu şiirde son şiirim
ben yazamıyorum artık
beni yazıyorlar, yazsınlar
bir şarkıya nota olur
bir televizyon dizisine misafir oyuncu
eski tadında bir Türk Filmini çekseler de izlesem hatta
ama ben yazamıyorum artık
işte bu şiir de son şiirim "Elveda"