Elveda

Yanlızlığa mahkum olmuş bedenim,hasretle yanan yüreğim,
Sen hayatımdayken,sensiz kalan hayallerim...
Hangisine yanayım,hagisine üzüleyim,
Yanlızlığıma mı?
Hayallerime mi?
Yoksa yüreğime mi?
Yüreğimde sen varken, asıl ben sensizliğin ıstırabını çekiyorum.
Tıpkı sigaramın dumanı misali çekiyorum yalnızlığı içime...

İhtiyacım varken sen yoktu yanımda,
Oysa ki; gece karanlıgında olmadın hiç yanımda,
Beraber ne yıldızları izleye bildik,nede sabahın seherini bekledik.
Ne ufuktan doğan güneşin doğuşunu izledik,nede tan vaktini görebildik...

Sen yalnız kalınca,tenimi özleyince çaldın gönül kapımı!
Neden peki? Neden biz olamadık?
Bizim diyebileceğimiz bir anımız olmadı!...

Senden geriye kalan gözyaşlarım ve ihanetlerin,
Sen görmesen,gözlerimden akan yaşlar sana düşman...
Sevda değilmidir cesaret ve fedakarlık isteyen
Sevdam için ne yaptın,benim için ne yaptın?

Keşke sil baştan yaşansa herşey!
Sevmezdim seni,seni sensizlikle yaşamazdım!
İşte o zaman... İşte o zaman yüreğimle birlikte,
Seninde içinde bulunduğun,seninde nefes aldığın bu şehiride,
Birde içimde hala alev alev yanan kor olup beni yakan sevdanıda
Yakıp elveda derdim...sen ve sensizliğe
Duygularımıda rafa kaldırırdım sen olan defterimde
Yaşanmışlarıda yanıma alırdım mazim diye...
Giderdim sonra kapıyı çekip bomboş sokaklara
Yüreğimide sana bırakıp giderdim sensizliğin sonsuzluğuna...