Elveda

Her ümide bir sevda
her sevdaya bir şiir;

ne ellerim yorulur
ne kağıt, ne de kalem
ve dalgalar durulur
durulur çılgın nehir
elveda sana elem
hayallerim elveda

çünki rüyalarımdır
beni aşka bağlayan
belki bir gün sorulur
hesabı mutsuzluğun
ama yine yalnızdır
yapayalnızdır şair
kurtulmuştur ağlayan...

ve bir çiçek kaybolur
en kuytu köşesinde
koyu umutsuzluğun
tükenir bende şehir
belki de zamansızdır
bitmek bilmeyen çilem
her ne olursa olsun
yurdunda susuzluğun
bir karanfil vurulur
elleri yüreğinde
sessiz derin bir veda
ve sonra çekip gider
kulağımda duyulur
titreyiş dolu seda
elveda sana şair
ey karanfil!
elveda...


Mehmet Fatih