Elveda 96 Saat

Olanak sağlamak şimdi olacaklara terfi oldu,
İnsan kazdı yedi kat dünyayı...
Bir iki ucundan...
Ortasında acıldı cehennemin kapıları...
İnsan kazdı...
Cehennem yakınlaştı...
Biz değilmiydik katman üstüne katman yaratan,
Kat kat betonlarla bu cehennem köşkünü yaratan,
Altındaki yatanları hiçe sayıp bir kat daha atan,
Ve biz değilmiydik... Gerçek biz olan,
Şimdi olan olmuş olacaklara hazırlıklı insan,
Doğmuş bir önce gidenin yerine...
Dolanmış insan dünyanın kendi izleri üzerinde,
Her güneş doğuşunu yeni gün sayan...
İnsanoğlu, fark edemedi bu gerçeği
Ve ansızın saydı bazen...
Saatleri geceleri gündüzleri...
Herşeyde üstündü...
Ateş toprak hava su ...
Fazlası öldürürdü dayanamazdı insan...
Ve insan doğamazdı...
Doğanın içinde tekrar !
Aşkıda mahfetti bu insan...
Nerde adem ile havva !
Nerde elma... ?
Şimdi yollar dolu saat ücretine yatak arkadaşlarıyla...
Rapunzel yoldu şimdi saçlarını,
Gördü şu dünyanın halini...
Son yerinde doğdu insan !
Ve yerinde battı...
Toprak olarak doğdu...
Yattı, yer şimdi camur...
Sulandı sanki bir gül bitecek gibi !
Sanki bu işkence bir gün bitecek gibi !
Birgün bile göremedi insan...
Çoştu... Yok mu dedi daha fazlası...
Ömrü yetmedi...
Saati dolmadan bu tiyatroyu terk etti...

Elveda 96 Saat !