Elveda Masumiyetim...

Oysa ne güzel başlamıştım hayata
İçimden fışkırırdı sevda
Sevmeye açtı bedenim
Dokunmaya korkak ellerim
Yaşamaya hevesli bir içtenliğim vardı
Camın arkasından bakardım dünyaya
Kocaman görürdüm
Ağaçları,vadileri, ovaları
Dışarı çıkmaya korkardım
Kaybolurum sanırdım
Meğer ben küçücükmüşüm
O kadar büyük değilmiş bu dünya

Oysa ne çok hayal ederdim
Büyümeyi
Korkmadan,incinmeden
Adımlar atabilmeyi
Küçükken insan ne kadar iyi niyetli
Yardıma adardım hep geleceğimi
Bilmezdim insanlar bu kadar acımasız,kinci

Şimdi adımlar atıyorum hayata
Yürüyorum kendi yolumda
Attığım her adım geride bırakıyor
Masumiyetimi
Pencereden bakarken dünyaya
Ne kadar da masummuşum
İnsan değerini kaybedince anlıyormuş meğer

Hayatın acımasızlıklarını
Karşıma aldım
Yürüyorum şimdi
Geride baktığım masumiyetime
Haykırıyorum
Bir yandan terk etmek istemezken
Bir yandan da içimden fısıldıyorum:
Elveda
Elveda masumiyetim