Emanet

dost acı söyledi
düşman tatlısıyla
tadından yenmez bir ayrılık bırakıldı
yenemeyipte
yanına yatılan yalnızlıklar
aynı rüyalarla uyanılan yenik sabahlar
eksiğine alışılacak çalıntı sevdalar
işe yarayanlar alındı azizim
teni yakanlarsa
bırakıldı

kiminin sürgülü kapısı
kiminin açık
ardına kadar dünyası
herşeyden çok
bitmeyenden az
yine kafiyeli bir ikindi vakti bırakıldı
sıcağından uyutmaz
bir yalnızlık yine

hani değerde hissine dinlenmez
duyulmamış bir nakarat
acınası halinin
ağlanası bestesi bırakıldı
"unutma" diye akla çivilenen adı
içimde gitmişliğinin buruk
yakan tadı

ince nakışlarla kalbe işlenen
derinde
dizginlenmemiş
baygın mı baygın
büyülü ve hırçın
bir çift göz bırakıldı

teninin kokusu değilde
ipeksi buğusu
büyülü sesi dedimde
hınzır uğultusu bırakıldı
rüyalarım çalındı azizim
canı yakanlarsa
emanetti

bırakıldı...