Emanet Gülüşler

Serçeler cıvıldarken yeşeren ağaçlarda
Buz yanığı şiirler sekiz oktav düşüyor
Notalar oynaşırken dalgalanan saçlarda
Dilimde pusu kuran nağmelerim üşüyor.
Hasreti anlatıyor dudağımda bir ıslık
Neden her taraf kara aydınlıkken ortalık?

Neden ben büyüyorum yalnızlığın gözünde
Neden bana göz kırpmaz gülistandaki güller
Adım mı anılıyor hicranların sözünde
Alevlenip yanarken neden sarıyor küller?
Rüzgârlar esin biraz beni kuzeye sürün
Özlediğim günlere yeni baştan döndürün.

Bir tutam neşe verin boş duran avucuma
Güneşin iplerinden renk renk salıncak kurun
Işıklar yapıştırın ince parmak ucuma
Fırtınayı yok edin beni rüzgârla vurun.
Altın tepsi içinde kim sunar ki bereket
Gökte ateş olmazsa ısıtmaz beni ceket.

Tutuşan tutkuları zümrüt ırmağa atın
Dalgalarla söylesin şarkıları şen şakrak
Duygu damlalarını deniz tuzuna katın
Kimsesiz sevdalarla sarıp sarmalayarak...
Dudağımdan koparın emanet gülüşleri
Kucağıma bırakın tatmam için düşleri.