Emanet Zamanlar..

Emanet zamanlari yasiyordum oysa.
Yillar cabucak geciyordu ardi ardina.

Kum saatinin dibine cokmus acilarim.
Ustelik sakindim artik durulmustum.
Uzulmeyeyim diye mutlulugumdanda
vazgecmistim.

Aslinda ben kendimi guclu sanardim.
Degilmisim!
Nede cabuk atmistim saatimi dolaba.

Simdi ise sadece susuyordum
Herseye herkese.
Zaman'a bile susuyordum.

Kendimede susabilseydim keske.
Cigliklarim artik uyutmuyor beni.

Belkide deliriyorum kim bilir?

Zaten gecen kendi kendime konustugumu farkettim.
Yanliz oldugumdan degil tabi.
Ayni dili konusmadigimizdandir belki.

Kendi kendimi yoruyorum bazen farkinda olmadan.
Nefes nefese birakiyorum.

Biliyomusun?

Artik kendime bile laf anlatamiyorum.