Emeklim

Devirmiş yılları bükülmüş beli 

Kaderle baş başa olgun emeklim

Evine yurduna dar gelir belli 

İçten birilerine dargın emeklim 

Bir cüzi maaşla kalmış başına 

Ne katsın ki ekmeğine aşına

Yemediği gece gelir düşüne 

Kendi ülkesinde sürgün emeklim 

Taş üstüne taş koyamayan oğul var 

Sökendiği babadan kalan duvar 

Emeklinin teri kokur yapılar 

Tepeden tırnağa yorgun emeklim 

Besti daha ne söyleyim ne deyim 

Harçlık verir oğlum kızım gelinim 

Torunlar yanında mahcup kalırım 

Içinden bahtına kırgın emeklim